Przemysko-Dynowski Obszar Chronionego Krajobrazu został utworzony Rozporządzeniem Nr 24 Wojewody Przemyskiego z dnia 05 czerwca 1998 r w sprawie obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa przemyskiego (DZ.Urz.Województwa Przemyskiego Nr 10, poz. 112. Obowiązującym dokumentem określającym jego powierzchnię, granice oraz obowiązujące zakazy i nakazy jest aktualnie Rozporządzenie Nr 65 Wojewody Podkarpackiego z dnia 28 czerwca 2005 roku.

   Tereny Przemysko-Dynowskiego OChK charakteryzują się niewielkim zniekształceniem środowiska przyrodniczego. Znaczną powierzchnię porastają lasy (około 48%), głównie liściaste i mieszane o wysokim stopniu naturalności.
Zaznacza się tutaj wyraźnie rusztowy układ dolin rzecznych i lesistych grzbietów górskich, charakterystyczny dla Karpat Wschodnich. Szczególnie piękna jest dolina Sanu i Wiaru. San na odcinku górzystym do Przemyśla meandruje wieloma zakolami tworząc liczne przełomy.
   Spośród osobliwości przyrody nieożywionej należy wymienić występowanie we fliszu dużych okruchów skał wapiennych wieku jurajskiego.
   W najwyższych partiach Pogórza Przemyskiego zachowały się najcenniejsze naturalne zbiorowiska leśne podgórskiej formy buczyny karpackiej. Do rzadkich i chronionych roślin występujących w lasach bukowych i bukowo-jodłowych należy: bluszcz pospolity Hedera helix, języcznik zwyczajny Phyllitis scolopendrium, lilia złotogłów Lilium martagon, wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum, sałatnica leśna Aposeris foetida.

Wschodniobeskidzki Obszar Chronionego Krajobrazu utworzono na mocy Rozporządzenia Wojewody Krośnieńskiego Nr 10 z dnia 2 lipca 1998 roku (Dz. Urz. Województwa Krośnieńskiego Nr 17/98, poz. 223). Najnowszym dokumentem określającym jego powierzchnię, granice oraz obowiązujące zakazy i nakazy jest uchwała nr XLVIII/998/14 Sejmiku Województwa Podkarpackiego z dnia 23 czerwca 2014 r. w sprawie Wschodniobeskidzkiego Obszaru Chronionego Krajobrazu.
   Chroniony obszar prawie w całości położony jest w Beskidach Wschodnich, jedynie północno-zachodni fragment leży na Pogórzu Dynowskim. Całkowita powierzchnia Obszaru wynosi 99911 ha, w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Dynów znajduje się 5736,65 ha, a 3445,64 ha stanowią grunty pod jego zarządem.Omawiany Obszar charakteryzuje wysoka lesistość. W drzewostanach przeważają jodła i buk, często w starszych klasach wieku. Dominującym zbiorowiskiem jest żyzna buczyna karpacka Dentario glandulosae-Fagetum występująca w wielu podzespołach. Na szczególną uwagę zasługuje podzespół wilgotny Dentario glandulosae-Fagetum lunarietosum, ze względu na rzadkość występowania i bardzo małe powierzchnie.
   Runo obfituje w gatunki rzadkie oraz objęte ochroną gatunkową. Są to m.in. buławnik mieczolistny Cephalanthera longifolia, parzydło leśne Aruncus sylvestris, tojad dzióbaty Aconitum variegatum, wawrzynek wilczełyko Daphne mezereum.
   Rozległe kompleksy lasów charakteryzują się również bogactwem gatunkowym fauny. Występują tutaj typowe dla karpackich lasów takie gatunki jak: niedźwiedź brunatny Ursus arctos, ryś Lynx lynx oraz żbik Felis silvestris.
   O wysokich walorach krajobrazowych, poza wysoką lesistością, bogactwem flory i fauny, decyduje w dużym stopniu ukształtowanie terenu. Ważnym jego elementem są liczne potoki i rzeki tworzące na niektórych odcinkach malownicze przełomy.
Specyficzny charakter nadają krajobrazowi licznie zachowane zabytki drewnianego budownictwa sakralnego - cerkwie.