Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Wiedza o procesach zachodzących w przyrodzie i kontrola stanu środowiska leśnego pozwalają leśnikom na wczesną diagnozę zagrożeń, mogących wpłynąć negatywnie na stan lasu. Każdego roku podejmują oni działania mające na celu zachowanie trwałości lasu i zwiększenie jego naturalnej odporności na czynniki szkodotwórcze.

Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:
    biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne),
    abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury),
    antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).


Stan zdrowotny drzewostanów Nadleśnictwa Dynów oceniany jest jako dobry. Czynnikami abiotycznymi mającymi największe znaczenie na naszym terenie jest okiść oraz silne wiatry.
Z uwagi na dużą różnorodność gatunkową, dopasowanie drzewostanów do siedliska i ich dobrą kondycję zdrowotną  zagrożenie od szkodników owadzich jest niewielkie. Dlatego w Nadleśnictwie nie wykonuje się prac prognostycznych takich jak np. jesienne poszukiwania szkodników sosny.

Choroby grzybowe występujące na terenie działania Nadleśnictwa to głównie rak jodły. Jego rozprzestrzenianie jest ograniczane poprzez usuwanie starszych jodeł opanowanych przez raka,a w młodszych stadiach rozwojowych drzewostanu usuwanie tzw. "czarcich mioteł".

Jednym z czynników najbardziej zagrażających lasom na tym terenie jest zwierzyna płowa. Największe szkody, polegające na zgryzaniu sadzonek, czynione są w uprawach i młodnikach. Dlatego rokrocznie Nadleśnictwo zabezpiecza chemicznie lub grodzi uprawy i młodniki gatunków narażonych na zgryzanie.
W roku 2018 Nadleśnictwo Dynów przeznaczyło do zabezpieczenia chemicznego  94 ha upraw jodłowych oraz wykonało 7,25 ha grodzeń.

Ochrona przeciwpożarowa

Nadleśnictwo Dynów zaliczono do kategorii nadleśnictw o małym zagrożeniu przez pożary tj. do III kategorii zagrożenia pożarowego.
Nadleśnictwo posiada Sposób postępowania na wypadek pożarów i innych miejscowych zagrożeń, który jest aktualizowany corocznie. Głównym źródłem mogącym stanowić zagrożenie pożarowe jest wypalanie traw w okresie wiosny i jesieni.
Punkt Alarmowo – Dyspozycyjny uruchamiany jest w miarę potrzeb i znajduje się w siedzibie Nadleśnictwa. Również w siedzibie Nadleśnictwa zlokalizowana jest baza sprzętu przeciwpożarowego.
Nadleśnictwo posiada dwa zbiorniki przeciwpożarowe: w leśnictwie Żohatyn o pojemności ok. 3000 m3 i w leśnictwie Dąbrówka o pojemności ok. 1500 m3.
Działania z ochrony przeciwpożarowej sprowadzają się głównie do:
- prowadzenia akcji prewencyjnych dot.  zagrożenia pożarowego lasów,
- okresowych przeglądów sprzętu przeciwpożarowego,


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Historia Nadleśnictwa

Historia Nadleśnictwa

Historia Nadleśnictwa Dynów najprawdopodobniej zaczyna się w Żohatynie - obecnie niewielkiej wsi.

Lasy Nadleśnictwa Dynów przed wojną należały w większości do prywatnych właścicieli, część z nich stanowiła dobra kościelne. W roku 1944, na mocy dekretu PKWN o przejęciu niektórych lasów na własność państwa, utworzono Nadleśnictwo Żohatyn składające się z leśnictw Wybrzeże, Dąbrówka i Dylągowa. Sąsiednie Nadleśnictwo Dydnia tworzyły m.in.leśnictwa Borownica i Wola Wołodzka.  z powodu toczacych sie na tym terenie w latach 1946-1948 walk UPA Nadleśnictwa nie prowadziły gospodarki leśnej.
W roku 1947 oraz 1949 na mocy ustaw i dekretów lasy po ludności przesiedlonej oraz nie będące w faktycznym władaniu właścicieli zostały upaństwowione. W roku 1951 zlikwidowano Nadleśnictwo Dydnia przyłączając leśnictwa Wola Wołodzka i Borownica do Nadleśnictwa Żohatyn i zmieniono jego nazwę na Nadleśnictwo Dynów. Powierzchnia Nadleśnictwa wynosiła wtedy 6677 ha.
Od  roku 1952 obowiązywał pierwszy, prowizoryczny plan urządzenia lasu. W następnych latach przekazywano Nadleśnictwu kolejne grunty przeznaczone do zalesienia (z dawnych PGR, następnie z Państwowego Funduszu Ziemii etc.)

Obecnie powierzchnia leśna Nadleśnictwa wynosi ponad 10,6 tys. ha

Zdjęcia historyczne zamieszczono dzięki uprzejmości Pana Jerzego Tabisza.