Wydawca treści
Polskie lasy
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Historia Nadleśnictwa
Historia Nadleśnictwa
Zrywka konna
Zalesienia gruntów porolnych
Historia Nadleśnictwa Dynów najprawdopodobniej zaczyna się w Żohatynie - obecnie niewielkiej wsi.
Lasy Nadleśnictwa Dynów przed wojną należały w większości do prywatnych właścicieli, część z nich stanowiła dobra kościelne. W roku 1944, na mocy dekretu PKWN o przejęciu niektórych lasów na własność państwa, utworzono Nadleśnictwo Żohatyn składające się z leśnictw Wybrzeże, Dąbrówka i Dylągowa. Sąsiednie Nadleśnictwo Dydnia tworzyły m.in.leśnictwa Borownica i Wola Wołodzka. z powodu toczacych sie na tym terenie w latach 1946-1948 walk UPA Nadleśnictwa nie prowadziły gospodarki leśnej.
W roku 1947 oraz 1949 na mocy ustaw i dekretów lasy po ludności przesiedlonej oraz nie będące w faktycznym władaniu właścicieli zostały upaństwowione. W roku 1951 zlikwidowano Nadleśnictwo Dydnia przyłączając leśnictwa Wola Wołodzka i Borownica do Nadleśnictwa Żohatyn i zmieniono jego nazwę na Nadleśnictwo Dynów. Powierzchnia Nadleśnictwa wynosiła wtedy 6677 ha.
Od roku 1952 obowiązywał pierwszy, prowizoryczny plan urządzenia lasu. W następnych latach przekazywano Nadleśnictwu kolejne grunty przeznaczone do zalesienia (z dawnych PGR, następnie z Państwowego Funduszu Ziemii etc.)
Obecnie powierzchnia leśna Nadleśnictwa wynosi ponad 10,6 tys. ha
Zdjęcia historyczne zamieszczono dzięki uprzejmości Pana Jerzego Tabisza.